1 Şubat 2017 Çarşamba

akciğerlerim yanıyor. önemi yok yanmasının. boşluğa bıraktığım nefes alışkın olmadığım nikotini barındırıyor. hedefsiz bir nefes. dağılıyor, asılıyor havada. hava dolu. ama nefesim boşuna. özür dileyeceğim kimse yok. özür beklediğim kimse yok. olmak istediğim bir yer yok. mutsuzluğumu paylaşmak isteiğim kimse yok. buna hiçbir zaman hakkım olduğunu düşünmedim. hangi bencil mutsuzluğunu paylaşacak kadar bencil olabilir. beni ne mutlu edebilir. ne zevk verebilir. ne, tam olmak istediğim yerde hissettirebilir. bu bir kırılmışlık değil. bu her yerde, her konuşmada, her ilişkide gözüme çarpan, beni herhangi bir şeye heveslenmekten alıkoyan bayağılık.